Λίγα Λόγια

Πάντα ένοιωθα ότι στην Ελλάδα μας λείπει ένα περιοδικό που να αφουγκράζεται τις ανάγκες των παραγωγών οπωροκηπευτικών και να τους δίνει απλές χρήσιμες συμβουλές, ένα περιοδικό που θα εκπαίδευε τους παραγωγούς και θα τους βόηθαγε να ξαναφέρουν την αγροτική παραγωγή στο επίπεδο που θα έπρεπε να ήταν.

Η παιδεία είναι πολύ σημαντική στην ανάπτυξη ενός τομέα της οικονομίας και, δυστυχώς, στην Ελλάδα δεν υπάρχει παιδεία στον τομέα των κηπευτικών (και γενικότερα της γεωργίας).

Στις συνθήκες της Ευρώπης, δεν μπορούμε να καλλιεργούμε τα μποστάνια μας όπως κάνανε οι παπούδες μας. Δεν αποδίδουν λεφτά τα παραδοσιακά μποστάνια. Το κακό είναι ότι έχουμε πετάξει στα αζήτητα ακόμα και την σοφία των παπούδων. Χρησιμοποιούμε φυτοφάρμακα αλόγιστα και εκμεταλλευόμαστε την γη με ληστρικό τρόπο.

Πολλοί φταίμε γι αυτή την κατάντια. Φταίμε, πρώτα απ' όλα, οι γεωπόνοι που γίναμε απλοί έμποροι φυτοφαρμάκων και για να βγάλουμε τα προς το ζην, φορτώνουμε τους αγρότες με ένα σωρό άχρηστα και πανάκριβα φυτοφάρμακα, χωρίς καμιά σκέψη για το περιβάλλον.

Φταίνε και οι παραγωγοί που δεν ενδιαφέρονται να ενημερωθούν για τις σύγχρονες μεθόδους καλλιεργείας. Δεν ενδιαφέρονται να αντιληφθούν τις δυσκολίες της σημερινής παγκοσμιοποιημένης οικονομίας και το ότι πλέον τέλειωσαν οι ευκαιρίες για αρπακτές!

Καθώς, λοιπόν, δεν υπάρχει ένα τέτοιο περιοδικό και η έκδοσή του, προς το παρόν, είναι έξω από τις δυνατότητές μου, σκέφτομαι να χρησιμοποιήσω τις δυνατότητες του InterNet για να επικοινωνήσω με τους λίγους παραγωγούς και, ίσως, συναδέλφους γεωπόνους που περιδιαβάζουν εδώ μέσα.

Αν κάποιος πέσει τυχαία πάνω σε αυτά τα λίγα λόγια μου, τον παρακαλώ πολύ να μου αφήσει έναν σχόλιο για να γνωρίζω αν τυχόν κάποιος διαβάζει αυτά που γράφω εδώ.